เขาเงียบและเงียบตลอดเวลาที่ขึ้นลิฟต์มา มารีนแอบเหลือบมองเขาเป็นระยะ จนกระทั่งลิฟต์เคลื่อนมาถึงชั้นที่สิบซึ่งเป็นที่ตั้งห้องทำงานของเธอ
หญิงสาวเดินนำออกไปก่อน คนตัวสูงจึงก้าวตามออกมา ทุกอย่างปกติดีจนกระทั่งมารีนเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานด้านใน ทันทีที่มาเฟียหนุ่มซึ่งเดินตามหลังเข้ามาได้ เขาก็คว้าเอวเธอไว้แล้วกดล็อคประตูอย่างรวดเร็ว
"คะ...คุณเจคอบ" ร่างบางถูกสลับมาอีกฝั่ง แผ่นหลังแนบไปกับบานประตู แขนแกร่งของชายหนุ่มยกกักขังเธอไว้
"ยังไม่ตอบฉันเลยว่ากินข้าวอร่อยดีไหม" คำถามนั้นดูปกติเรียบเรื่อยทว่านัยน์ตาสีเทากลับขุ่นมัว
"ก็ปกติดีค่ะ"
"ปกติดีขนาดนั้นเชียว เสน่ห์แรงซะจริงนะ" ขนาดเขาเอาเธอมาแอบไว้ที่นี่ ยังอุตส่าห์มีผู้ชายคนอื่นมาดอมดมตามติดไม่หยุด
แถมครั้งนี้ไม่ใช่ผู้ชายไก่กาไร้หัวนอนปลายเท้าที่ไหน แต่มันดันเป็นถึงลูกพี่ลูกน้องคู่ซี้ของเขาเสียด้วย
แววตาของเจคอบดำมืดลงอีกเมื่อนึกถึงตอนที
