มารีนรับประทานอาหารที่คนของเจคอบจัดเตรียมไว้ให้ จากนั้นก็มานั่งรอเขาที่โซฟาห้องรับแขกด้านล่าง เธอไม่ได้ดื้อหรืองี่เง่าที่จะออกไปก่อนโดยไม่รอเขากลับมา อย่างน้อยเขาก็ช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายมามากเกินพอ
หญิงสาวนั่งกอดหมอนอยู่บนโซฟาเงียบ ๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพักเธอก็เผลอหลับไป
ร่างแกร่งเดินกลับเข้ามาในบ้านเมื่อเสร็จสิ้นธุระข้างนอก หลังจากไปหามารดาเขาก็แวะไปธุระเรื่องงานอีกเล็กน้อย จากนั้นรีบกลับมาโดยไม่ได้ไปอ้อยอิ่งชักช้าที่ไหน
อาจจะเพราะรู้ว่ามีใครอีกคนที่น่าจะนั่งจ่อมรออยู่ที่บ้าน
สายตาคมปรายตามองไปยังมารีนที่นั่งกอดหมอนหลับทำคอหักอยู่ที่โซฟา เธอใส่ชุดเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งของเขา ผมสีดำขลับแผ่สยายระไปตามลำตัว เจคอบเผลอจ้องอยู่แบบนั้นเงียบ ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
"ง่วงก็ไปนอนในห้องดี ๆ" เสียงเข้มออกจะติดเย็นชาทำเอาคนที่นั่งหลับรู้สึกตัวตื่น
หญิงสาวขยี้ตาและค่อย ๆ เงยหน้ามองเขา แววตากลมโตตก
