“แม้จะแต่งตั้งให้นะดาอยู่ในตำแหน่งนั้น แต่ผมก็ไม่เคยมีอะไรกับนะดา ผมคิดแค่ว่าเขาเป็นน้องสาวคนหนึ่งและเอ็นดูตามปรกติเท่านั้น ไม่ได้คิดเกินเลย... ผมยกนะดาให้คนอื่นไปดูแลไม่ได้ เพราะสมบัติของเขามากอย่างที่ผมบอกนั่นแหละ เลยต้องแอบให้อยู่ที่ฮาเร็ม ไม่นึกว่าคุณจะไปเล่นซนแล้วแอบไปเจอ... ใครปล่อยให้คุณเข้าไปกันนะ ผมกำชับไว้แล้วแท้ๆ เดี๋ยวจะไล่ออกให้หมดเสียเลย...” เขาพูดอย่างหงุดหงิด
ไอยวรินทร์หน้าม้านนิดหน่อย ท่าทางโวยวายเอาเรื่องกลายเป็นหดจ๋องอยู่ในกระดอง พลางนึกเสียใจไม่น่าโวยวายคิดอกุศลแบนั้นเลย....
ไม่น่ารักเขาให้มาก แล้วต้องมาหึงอย่างนี้ เสียฟอร์มไม่พอ น่าอายได้อีก...
“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก.. ผมไม่ว่าอะไรที่คุณจะโกรธจะหึง หรือว่ามีข้อสงสัยพวกนั้น... แต่ขออย่างเดียวอย่าโวยวาย ให้ฟังก่อน ถ้าผมผิดจริงจะฆ่าจะแกงผมยังไงก็ได้...ผมให้สิทธิ์นั้นกับคุณเต็มที่ ขอเพียงอย่างเดียวว่าอย่าทำร้ายผมถ
