“ตามใจพ่อกับมลิเถอะครับ ผมขอแค่...ตำแหน่งของผม กับหุ้นใหญ่ของบริษัท ตามสัญญาก็พอ”
อัคราตอบ อย่างไม่ต้องคิดเลย
“แล้วเรื่องเด็กหละ แกจะเอาไง?..ฉันบอกก่อนนะ ว่าไม่ให้เอาออกแน่”
“โถ่พ่อ! แต่ผมไม่อยากมีเมียเป็นคนใช้นะ ก็แค่เอาเล่น ๆ แก้ขัด แต่นังนั่น...มันจงใจจะจับผมชัด ๆ”
“ทุเรศ!!! คุณนี่มันเห็นแก่ตัวที่สุด จนฉันไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด...ที่...อย่ากับคุณ”
หญิงสาวบอกกับอัครา แล้วทำหน้าขยะแขยงใส่
“นี่คุณด่าผม พอหรือยัง...”
“เออ ๆ งั้นเอาเป็นว่า...ฉันจะรับเด็กไว้เอง ส่วนเรื่องเมีย แกจะเอาหรือไม่เอาก็เรื่องของแก...
แต่ยังไงก็ต้องส่งเสีย ต้องรับผิดชอบเขา เข้าใจนะ”
“หึ! พ่อก็จัดการไปก็แล้วกัน...ส่วนคุณกับผม เราเจอกันที่อำเภอ วันไหนดีครับ?”
อัคราพูดกับพ่อเสร็จ ก็หันมาทิ้งคำถามแบบกวนประสาทใส่อดีตเมีย จากนั้นก็ลุกจากเก้าอี้
แล้วเดินจ้ำอ้าวออกไป
มลิดากับอิศระหันมองหน้ากัน ด้วยอาการงง ๆ กับเร
