ตู้ม!!
“เค...” แต่ก่อนที่ฉันจะผูกสายคล้องคอชุดว่ายน้ำเสร็จ คนบางคนที่ฉันคิดว่าเขาไม่อยู่ตรงนี้แล้วกลับกระโดดลงสระรีบเอาผ้าคลุมในมือคลุมลงที่ตัวฉันด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“....”
“ไม่ต้องอุ้ม ฉันขึ้นเองได้น่า” แขนแกร่งอุ้มฉันขึ้นมาจากน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างชัดเจน ซึ่งฉันทำได้เพียงเม้มปากเข้าหากันแน่น เพราะทำอะไรไม่ถูกและไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก
“ไอ้กาเน็ทมึงไปเช็กกล้อง ลบรูปเมื่อกี้ทิ้งซะ” มิสเตอร์สั่งผู้ชายที่ชื่อว่ากาเน็ทเร็วปร๋อ เขากำลังช่วยคลุมผ้าเช็ดตัวให้ผู้เป็นนายไปด้วย “อย่าให้กูเห็นว่ามีรูปหลุดออกไป”
“ครับนาย” กาเน็ทรีบเดินเข้าไปกระชากกล้องตัวใหญ่ออกจากมือของพี่โบทช่างภาพ ที่ยืนสั่นอยู่ไม่ไกลนัก ข้างๆ มีพี่สาที่คอยบอกว่า อย่าลบภาพนั้นภาพนี้
“ตายแล้วเพต! มาค่ะพี่ช่วย” พี่จี้ปรี่เข้ามาทางฉันอย่างเลิ่กลั่ก “วะ...วางเพตราลงก่อนดีมั้ยคะคุณ”
“อย่าเสือก แล้วก็เตรียมตกงานได้เลย เซฟให้นา
