ฉันตั้งสติสักพักก็กดเบอร์โทรหาพี่ต้น
พี่ต้น: ว่าไงเหมย
ฉัน: เลิกงานพี่มารับเหมยหน่อยนะ
พี่ต้นถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำร้องขอจากฉัน
พี่ต้น: เอางั้นก็ได้
ฉันกดวางสายแล้วเดินออกมาพนักงานต่างพากันมองฉันทุกคน ฉันจึงเดินก้มหน้าก้มตาจนถึงหน้าห้องทำงานของซัน
ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป
ตอนนี้ซันกำลังก้มหน้าทำงานอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วยิ้ม ค่อยยังชั่วหน่อยฉันคิดว่าคุณหญิงย่าจะมาพูดเรื่องอะไรที่ทำให้ซันไม่สบายใจซะอีก
ฉันไม่อยากเห็นซันเครียด แค่เรื่องงานก็เหนื่อยพอแล้ว
“ทำอะไรอยู่ ทำไมไปนานกว่าจะขึ้นมา?”
“เหมยนึกว่าซันยังคุยกับคุณหญิงย่าไม่เสร็จนี่คะ”
“คุณย่ากลับไปนานแล้ว”
“อ๋อค่ะ”
“ช่วยดูเอกสารนี่ให้ฉันทีนะเหมย” ซันลุกขึ้นเอาเอกสารมาให้ฉันที่โต๊ะ
“ค่ะ”
“เป็นไรหรือเปล่า ช่วงนี้เธอดูเครียด ๆ นะ” ซันมีสีหน้าที่เป็นห่วงฉันมาก
“เปล่า ๆ
