ความลับอาการป่วยของนะโม
“โอ้ย!!”
“นะ น้องนะโม?”
นะโมเงยหน้ามองคนที่ตัวเองเดินชนด้วยใบหน้าซีดเผือด เธอขยับเท้าถอยหลังทันทีเมื่อเห็นใบหน้าเขา มือสองข้างสั่นไหว ลมหายใจติดขัดไม่เป็นจังหวะ
“กะ แก…”
“ไม่เจอกันตั้งนาน ไม่คิดเลยว่านะโมจะอยู่ที่มหาลัยนี้ ดีใจจัง…”
ร่างใหญ่ของคนตรงหน้าพยายามเดินเข้าหานะโมช้าๆ นัยน์ตาที่จ้องมองนะโมยังคงเหมือนเดิมจนเธอกลัว มันดูโรคจิตและน่ากลัว
“จำพี่ได้ใช่ไหม แต่พี่จำนะโมได้นะ ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะมันปิดบังความสวยของนะโมนะรู้ไหม”
“ยะ อย่าเข้ามานะ”
นะโมเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วแต่ความรู้สึกตอนนั้นยังตราตรึงอยู่ในหัวเธอ มันยังคงชัดเจนมาจนถึงทุกวันนี้
“ยัยนะโม!”
นะโมหันขวับไปทางคนที่เอ่ยเรียกชื่อเธอทันที อังเปาและกลุ่มเพื่อนช่วยชีวิตเธอไว้อีกครั้ง นะโมรีบสาวเท้าเดินไปหากลุ่มเพื่อนด้วยอาการตื่นกลัว และเมื่อลองหันกลับไปมองก็พ
