หวง สะกดอย่างนี้นะ
โยธาและนะโมค่อยๆ ก้าวเข้ามาในห้องมืด มือเล็กควานหาสวิตช์ไฟและกดเปิดจนห้องสว่างโร่
กลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงโชยเข้าจมูกของพวกเขาจนแทบจะทนไม่ไหว แม้พวกเขาจะใช้แมสปิดปากและจมูกไว้เพื่อป้องกันกลิ่นเหม็น แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะกลบกลิ่นที่รุนแรงนั้นได้
“สาบานได้เลยว่าหลังจากกลับออกไปพี่จะหาคอนโดใหม่ทันที”
“พี่กลัวผีเหรอ?”
“โหนะโม คอนโดเรามีคนตายนะจะไม่ให้ไม่กลัวได้ไง แถมเขายังตายอยู่บนห้องที่ตรงกับห้องนะโมอีก แล้วดูสิน้ำเหลืองหยดลงมาขนาดนี้ ยิ่งกว่าลายผนังเสียอีก”
“หึ ฉันเพิ่งรู้นะว่าคนเก่งอย่างพี่โยธาก็มีของที่กลัวเหมือนกัน”
“หึ! ไม่ใช่แค่กลัวนะ แต่กลัวมากเลยแหละ”
“งั้นน้องโยธาเกาะแขนพี่นะโมไว้นะคะ จะได้ไม่ถูกผีหลอก”
“นะโม! ใครเขาให้พูดกันหื้ม”
“ฮ่าๆๆๆ โอเคๆ ฉันไม่แกล้งพี่ละ รีบเก็บของดีกว่า”
เอ่ยจบพวกเขาก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องนอนหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าและลังจำน
