ครั้นรู้สึกตัวในเวลาเช้าตรู่ เจ้าของร่างเพรียวระหงก็ก้มลงจุมพิตแก้มยุ้ยๆ ของลูกสาวตัวน้อยรับอรุณ ก่อนจะค่อยๆ แกะวงแขนกำยำที่ตระกองกอดเอวคอดกิ่วไม่ยอมปล่อย พอออกมาจากพันธนาการอบอุ่นของคนที่ฉวยโอกาสนอนกอดเธอแบบหน้าด้านๆ ทั้งที่มีลูกนอนกั้นกลางอยู่ หญิงสาวก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะตื่นมาหาเรื่องเอารัดเอาเปรียบเธออีก ทันใดนั้นก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้
“ตายแล้ว! เมื่อคืนลืมโทรไปบอกพี่อ้อนเลย แล้วไหนจะไอ้สองแฝดนั่นอีกล่ะ”
ครั้นคิดได้บุปผาสวรรค์ก็รีบลุกไปหาโทรศัพท์ซึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าสะพายใบเล็กที่คล้องอยู่ตรงพนักเก้าอี้ไม้ริมหน้าต่าง ปรากฏว่ามันถูกปิดเครื่อง ซึ่งไม่บอกเธอก็พอจะเดาออกว่าเป็นฝีมือใคร พอเปิดเครื่องก็พบว่ามีสายที่ไม่ได้รับกว่าห้าสิบสาย ซึ่งคนที่กระหน่ำโทรมาก็คืออ้อนรักนั่นเอง
จากนั้นเธอก็รีบกดโทรออกไปหาพี่สาว เสี้ยวนาทีก็ได้ยินเสียงหวานๆ ติดจะสั่นเครือล
