“ก็หนูดีเป็นหลานของอานี่นาจะทิ้งขว้างได้ยังไง จริงไหมหือยัยตัวแสบ” มือใหญ่ยีหัวหลานสาวเหมือนสมัยที่เธอยังเป็นยัยลิงน้อย พร้อมกับเอ่ยอย่างยิ้มๆ
“พี่อ้อนก็เป็นหลานอาเซตเหมือนกันนี่คะ แล้วทำไมอาเซตต้องทิ้งขว้างพี่อ้อนด้วย” ครั้นหยุดร้องไห้เพราะเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ แม่ตัวดีก็เริ่มทวงถามความยุติธรรมให้แก่พี่สาว
“แม่นั่นก็แค่กาฝาก ไม่ใช่หลานอาเสียหน่อย” เขาสวนกลับด้วยน้ำเสียงกระด้าง ทุกครั้งที่เอ่ยถึงอ้อนรักเซซาเรมักจะหงุดหงิดเสมอ เพราะไม่ชอบถูกบงการชีวิต พอถูกคนเป็นยายบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงจืดชืดที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเซซาเรก็ยิ่งออกอาการต่อต้านและตั้งแง่รังกียจ
“อ้อ…หนูดีลืมไป พี่อ้อนไม่ใช่หลานอาเชต แต่เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายต่างหากล่ะ” ท้ายประโยคสาวน้อยที่ยังมีคราบน้ำตาติดตามร่องแก้มเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ถ้าอยากให้อากลับไทยด้วยก็หยุดพูดถึงแม่นั่นเสียที อาไม่อยากฟัง” เซซ
