เสียงตะโกนโหวกเหวกในเวลาบ่ายแก่ของวันเดียวกันปลุกให้คนที่จมอยู่กับน้ำตาผุดลุกขึ้นจากที่นอน หลังจากทั้งอาเจียนและร้องไห้จนหลับไป
ไม่นานเสียงเคาะประตูถี่ๆ ก็ดังขึ้นที่หน้าห้องของเธอ
ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก…
“หนูดี! หนูดี! เปิดประตูให้พี่หน่อยหนูดี” อ้อนรักเอ่ยเรียกเจ้าของห้องด้วยน้ำเสียงร้อนรน จนคนท้องอ่อนๆ ต้องรีบเดินมาเปิดประตูออก ทันทีที่เห็นสีหน้าไม่สู้จะดีนักของอีกฝ่ายเธอก็ขมวดคิ้วมุ่น
“พี่อ้อนมีอะไรกับเค้าหรือเปล่า”
“อย่าเพิ่งพูดอะไร ตามพี่มานี่เร็ว” อ้อนรักไม่เอ่ยตอบแต่ฉวยมือเรียวของน้องสาวให้ก้าวเดินตามออกมายังห้องโถงกว้างของเรือนไทยหลังใหญ่
“โธ่…บัญชาลูกแม่ ใครมันช่างใจร้ายทำลูกแม่ได้ลงคอ”
เสียงร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจทำให้เท้าน้อยๆ ของบุปผาสวรรค์ถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะน้ำตาไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อนอนจมกองเลือดอยู่ท่ามกลางวงล้อมของย่า พี่สาว อาเซต มะเดี่ย
