“อยาก...เอ้ย...ไม่สิ...!” ลินลดาเผลอพูดสิ่งที่รู้สึกอยู่ในใจออกไป แต่เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเงยขึ้นจากหน้าอกพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งไล่เลียไปที่ริมฝีปากอย่างผู้ชายหื่นกาม ใบหน้าของเธอก็เริ่มตื่นกลัวขึ้นมาทันที
“ว่ากันว่าคำตอบแรกคือความจริง...อยากก็บอกว่าอยาก หากเอาแล้วเธอจะทิ้งฉันไม่ได้นะ”
“...”
ให้ตายเถอะใครสอนเขามาว่าได้กับผู้หญิงแล้วเขาต้องเป็นฝ่ายโดนทิ้ง นั่นมันคำพูดเธอไม่ใช่เหรอ
“ไม่...รอให้แน่ใจก่อนไม่ได้เหรอ”
“ตอนนี้มันแน่เสียยิ่งกว่าแน่...เอากันไปรักกันไปก็ได้ อีกอย่าง อายุ 19 แล้วไม่ใช่อายุ 15 ที่มาเป็นสาวรำวง”
“มาใส่กระโปรงวับ ๆ แวม ๆ ...โว้ย...บ้าสิ”
“...”
อยากกลั้นใจตายตอนนี้จังเลย นี่บุญหรือกรรม ให้มาพบกับผู้ชายที่ตัวเองไม่คิดอยากใช้ชีวิตด้วย ถึงขั้นสาบานต่อหน้าไฟว่าขอหลบหลีกจากคนเช่นลีอันโดร แต่ไฉนกลับหนีไม่พ้นเสียนี่
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น คนใจร้อนอ้าปากค
