บทที่ 2 ถ้าคิดดีทำดี แล้วจะได้เธอสักทีไหม
1324 คำ
ลินลดานั่งสัปหงกอยู่ในห้อง รอคอยการเสร็จสมของชายที่มักมากในกาม เธอได้ยินเสียงแผดร้องของนางแบบสาวที่เห็นตามหน้านิตยสารอยู่บ่อยครั้ง หากแต่ว่าเธอไม่นึกชื่นชมหรือตื่นเต้นกับการมีดารานางแบบในบ้านเลยสักนิด เรียกได้ว่าเจอจนชินชาหากเป็นนายแบบสุดเท่ห์นั่นแหละของแปลก
และส่วนใหญ่เป้าหมายของผู้หญิงที่เข้ามาเหมือนกันหมดคือ ต้องการจับสองหนุ่มเจ้านายของเธอซึ่งเธอคันปากอยากสาวลากไส้ออกมาขายมาก ว่าที่พวกเธอหลงใหลได้ปลื้มนั้นคือมายา ที่จริงแล้วสองคนนั้นไม่ต่างอะไรจากผีห่าซาตานเลยสักนิด
เธอคงจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่หลงเสน่ห์ของสองหนุ่มลูกครึ่งสเปนนี้กระมัง
“ลิลลี่!!!”
เสียงทุ้มต่ำสำเนียงภาษาไทยเป๊ะ ขัดกับหน้าตาฝรั่งตาน้ำข้าว มีเคราบาง ๆ หากไม่รู้จักคงคิดว่าเซ็กซี่ แต่เธอมองจนรู้สึกว่าไม่น่าพิศวาสเลยสักนิดเดียว เพราะเห็นจนชินตาและเกลียดทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนี้
“ค่ะ...มาแล้วค่ะนายท่าน” ดวงตาที่กลายเป็นหมีแพนด้าเพราะนอนไม่เพียงพอ และต้องอยู่คอยทำความสะอาดห้องเชือดให้กับทั้งคู่ยืนอยู่หน้าประตูก่อนจะมีเสียงประตูเปิดผัวะออกมา
ซะ...อุ๊ย!
สภาพใบหน้าทรุดโทรมของเธอ ทำลีอันโดรตกใจเล็กน้อย แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าเธอรอคอยทำความสะอาด แล้วจัดการให้คนไปส่งนางแบบคนนั้น เพราะไม่เคยมีใครได้นอนพักที่บ้านหลังนี้หลังเสร็จกิจกาม
นางแบบสาวสภาพสะบักสะบอม จนเธอนึกสงสารคงใส่รองเท้าส้นสูงไม่ได้ไปสักสองสามวัน ต้องหิ้วรองเท้าสีแดงคู่ใจเดินออกไป กับเสื้อผ้าที่ใส่ลวก ๆ และที่สำคัญแพนตี้ที่ตัวกระจิ๋วหลิวนี่มันปิดส่วนไหนของเธอได้นะ!
เธอได้แค่คิดแล้วก็เอาไม้เขี่ย ๆ ใส่ถังขยะ จัดการดึงผ้าปูที่นอนผืนเก่า เลอะด้วยคราบอสุจิที่เปรอะเปื้อน จากถุงยางที่เสร็จแล้วก็ถอดทิ้งขว้างไม่ยอมใส่ถังขยะนั่นเอง
“โสโครก!” เธอใส่หน้ากากปิดปาก เหม็นคราบคาวโลกีย์นี่เสียจริง
เมื่อจัดการทำความสะอาดห้อง พร้อมฉีดสเปรย์ดับกลิ่นจนหอมฉุยแล้ว ก็ตรวจเช็คถุงยางบนหัวนอน พบว่าของเฟลิเปนั้นพร่องลงไปเยอะ เพราะเจ้าถุงยางสตรอว์เบอร์รี นั้นหมดนั่นเอง
นับว่ายังรู้จักป้องกันไม่ปล่อยตัวปล่อยใจให้กับความอยากจนเกินไป
แต่เธอชื่นชมได้ไม่นาน คนที่เข้าไปในห้องปีกซ้ายก็ออกมาพร้อมกับนุ่งผ้าขนหนูปกปิดกล้วยหอมยักษ์ส่วนล่างไว้ แต่ร่องวีเชฟนี่แม่เจ้าโว้ย...!!อกอีกลิลลี่จะแตก
‘น่าลูบมากแม่’ เธอมองจ้องน้ำลายแทบหก นึกถึงภาพในการ์ตูนมังฮวาที่อ่านเมื่อคืน โคตรอยากได้พระเอกในการ์ตูนเป็นผัวเลย แต่...
หญิงสาวสลัดความคิดนั้นออก ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าเขาเรียกเธอทำไมอีก
“ทำไมไม่ใส่ชุดยูนิฟอร์ม”
“...”
ไอ้เราก็นึกว่าอะไร ‘ยังไม่ได้นอนโว้ย....!’ อยากตะโกนใส่หน้าแต่เลือกจะเก็บไว้ แล้วฉีกยิ้มหวานหยดย้อยที่สุดส่งไปให้
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ รอสักครู่นะคะ” ที่ไม่อยากเถียงเพราะเดี๋ยวนรกจะมาเยือน วันนี้ทั้งวันได้อยู่ไม่เป็นสุขแน่ เดินขาขวิดทั้งวันหากกวนส้นตีนเจ้านาย
“เสร็จหรือยัง เสร็จแล้วก็รีบเข้าห้องไป” เขาเหลือบไปเห็นไอ้เจ้าคนงานผู้ชายกับการ์ดตัวใหญ่เดินมาที่ชั้นล่าง แน่นอนว่าร่างกายเด็กน้อยนี้เปรียบเสมือนของรักของหวง สองมาเฟีย และไม่ยอมให้ใครได้เห็นของดี
“เสร็จแล้วค่ะ...ขอนอนสักสามชั่วโมงได้ไหมง่วง” ใบหน้าเล็กส่งสายตาพราวระยับส่งไป ให้เหมือนดูเป็นสาวน่ารักขี้อ้อนเหมือนแมวน้อยน่าทะนุถนอม แต่สาบานได้ว่าเธอแสดง
คนที่มองภาพตรงหน้าแล้วใจเต้นสะดุดทันที เจ้าโลกที่มันหลับใหลใกล้จะตื่นอีกครั้ง
ฮึ่ม...! เสียงครางของเขาคลอเบาในลำคอ
ใบหน้าอ้อนเป็นแมวแบบนี้ให้ตายเถอะ อยากจับกดเป็นบ้าเลย
“ได้...ตอนเที่ยงไปเจอฉันที่โต๊ะอาหาร” เขาสั่งแล้วก็ต้องรีบสาวเท้ากลับเข้าห้องไปจัดการตัวตนที่มันลุกชันขึ้นยามมองเรือนร่างและใบหน้าของลินลดา
“ใบหน้าอ้อนเอ็น” เขากัดฟันกรอดยืนเอามือเท้ากับกระจกเทมโป้ในห้องน้ำ อีกมือก็สาวลำคิดถึงภาพของสาวเจ้าเมื่อครู่จนผ่านไปสิบนาทีก็จัดการปลอบขวัญเจ้าลูกชายตัวดีให้สงบลง
ชายหนุ่มลงมาสั่งงานกับ โจฟ มือขวาที่พ่วงทั้งคนขับรถส่วนตัว และบอดี้การ์ดมือฉมังที่ไว้ใจให้ทำงานแทนกันมานาน
“โจฟ...เรื่องที่บาร์โฮสเป็นยังไงบ้าง”
“ตอนนี้เด็กใหม่วุ่นวายหน่อยครับนาย แอบนัดลูกค้าไปนอกรอบแล้วผิดสัญญาลูกค้า จึงมาโวยวายที่บาร์ ทำให้ลูกค้าหลายท่านเข้าใจผิด”
“จัดการให้เรียบร้อย แล้วแบนมัน” คำสั่งเฉียบขาดของเขาย่อมรู้ดีว่าเป็นอย่างไร และทุกคนต้องปฏิบัติตาม หากใครริปีนเกลียวย่อมไม่มีข้อแก้ตัว
“เอ่อ...นายครับเรื่องคุณลิลลี่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัย นายจะให้จัดการจ่ายค่าเทอมเลยไหมครับ” นอกจากจะดูแลเจ้านายแล้ว อีกคนที่โจฟมีหน้าที่รับผิดชอบคือ ชีวิตของลินลดา และความเคลื่อนไหวทั้งหมดต้องถูกรายงานตรงต่อลีอันโดรทันที ไม่พ้นแม้แต่ว่ามีประจำเดือนวันไหน ใช้ผ้าอนามัยยี่ห้ออะไร
คนภายนอกอาจจะมองว่าเป็นเด็กในบ้านคนหนึ่ง แต่ว่าโจฟเท่านั้นที่รู้ดีว่า เจ้านายหวงเด็กสาวคนนี้ยิ่งกว่าไข่ในหิน เรียกได้ว่าฟูมฟักมาเพื่อเป็นนายหญิงเลยก็ว่าได้
แต่เจ้าตัวจะรู้หรือไม่นั้น ก็ต้องคอยลุ้นกันต่อไปว่าเจ้านายจะบอกเธออย่างไรเท่านั้นเอง
“จัดการด้วยให้เรียบร้อย ทั้งอุปกรณ์การเรียนทั้งหมด” แม้ตอนนี้ยังเป็นสาวแรกแย้ม กำลังล่วงเข้าสู่สาวสะพรั่ง เขาก็ต้องอดทนรอเด็กไร้เดียงสาของเขาให้เติบโตพอที่จะเป็นคนข้างหมอน ไม่ใช่เมดในบ้านทุกวันนี้
เวลาเที่ยงวัน ตามเวลานัดหญิงสาวที่สวมชุดเมดญี่ปุ่นเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับเขา มีจานข้าวจัดไว้สองชุด แต่ในบ้านเงียบเหมือนป่าช้าทำให้อดถามเขาไม่ได้
“ไปไหนกันหมดคะ” เธอหันมองรอบ ๆ กระทั่งแม่บ้านก็ไม่อยู่ ปกติต้องมาคอยบริการอยู่ใกล้ ๆ
“มองหาใคร” แค่คิดว่าเธอมองคนอื่นนอกจากเขาที่เป็นเจ้าชีวิต ความรู้สึกโกรธก็คุกรุ่นจนรู้สึกร้อนไปทั้งอก
“ก็คนของคุณไง”
“หมายถึงโจฟ?” เขาขมวดคิ้วเป็นปมถาม และคิดว่าเธอแอบชอบเจ้าหมอนั่นหรือเปล่า เพราะมีแค่หมอนั่นที่เป็นธุระจัดการเรื่องของเธอให้
“แม่บ้าน”
“^_^” คำตอบของเธอเรียกสีหน้าที่ขรึมลงดีขึ้นนิดหนึ่งก่อนจะกล่าวประโยคส่อเสียดถัดมา
“นึกว่าหลงเสน่ห์โจฟ ใครจะรู้”
“นายท่านก็คิดดี ทำดีบ้างเถอะ วัน ๆ คิดแต่เรื่องอะไรไร้สาระ”
“ถ้าคิดดีทำดี แล้วฉันได้เธอสักทีไหม”
“...”
“ไม่ตลกค่ะคุณลีอันโดร” เธอก้มหน้าทานข้าวทันที พนมมือในใจ อ้อนวอนฟ้าอย่าส่งผัวนิสัยเย็นชาอย่างเขามาให้เธอเลย ขอร้องเถอะขอมีชีวิตที่ดีบ้าง
เมื่อเห็นสีหน้าที่ไร้ความรักในตัวเขา คนที่คอยหยอดก็เงียบลงเป็นทานข้าวอย่างไร้รส พร้อมคิดว่าเขามีอะไรไม่ดี
- ผู้เขียน
