เรนหันมองฉันก่อนจะเลิกคิ้วไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรกับคำพูดของฉัน เพราะเขาเองก็คงจะรู้แล้ว...คนฉลาดอย่างเขาน่ะจริงๆไม่ต้องบอกยังได้
"เพราะแบบนี้เลยจบกับเราเพื่อให้น้องได้คบกับเราเหรอ?"
"เปล่า เพราะไม่อยากให้เรนต้องเข้ามาอยู่ในสังคมจอมปลอมที่เราอยู่ต่างหาก...เรื่องความรู้สึกน่ะเราบังคับให้ใครชอบใครไม่ได้หรอก เราต้องจัดการตัวเอง"
"เธอเลยจัดการตัวเองโดยการตัดเราออกเนี่ยนะ"
"เราก็แค่ไปต่อกันไม่ได้น่ะเรน เรนเองก็เห็นนี่ว่าสังคมแบบนั้นมันไม่เหมาะกับเรนเลย"
"แล้วมันเหมาะกับวิเวียนเหรอ?"
คำถามจากเรนทำให้ฉันต้องหันมองเขา เรนมองฉันด้วยแววตาอ่อนลงพร้อมกับหันมายืนเผชิญหน้ากับฉัน
"นั่นมันไม่ใช่ที่ของเธอด้วยซ้ำ งานก็ไม่ใช่งานของเธอเธอไม่ต้องไปรับหน้าใครไม่ต้องไปทำความรู้จักใคร...เธอไม่ใช่..ไม่ใช่คนที่ต้องไปทำตามความต้องการของใครต่อใครนะวิเวียน"
"มันก็จริง แต่มันเป็นสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดไงเรน...เรา
