(เรน)
8.23 pm.
"วิเวียน"
"ว่าไงคะสุดหล่อ?"
ผมจับใบหน้าวิเวียนที่เงยหน้าขึ้นมองผมที่กำลังยืนช้อนหลังเธอที่กำลังนั่งทาครีมอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะใช้นิ้วแตะลงบนมุมปากที่เป็นรอยช้ำให้เธอเพื่อทายาแก้ฟกช้ำ...โคตรจะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อถึงทำกับลูกสาวของตัวเองได้...ผมไม่เข้าใจความคิดของคนที่ใช้กำลังแก้ปัญหาในครอบครัวจริงๆนะ
"ยังเจ็บอยู่ไหม?"
"นิดหน่อย ถ้าไม่โดนก็ไม่เจ็บอ่ะ"
วิเวียนตอบผมด้วยน้ำเสียงสดใสขณะที่ผมกำลังมองเธอด้วยความรู้สึกผิด...ถ้าผมอยู่ใกล้วิเวียนคงไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้
"ไม่ต้องมาทำหน้าละห้อยเลยนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วยนี่มันไม่ใช่ความผิดเรนสักหน่อย"
"ทำไมรู้ล่ะว่าเรากำลังรู้สึกแบบนั้น"
"คงเพราะ...เราติดนิสัยอ่านความรู้สึกคนมาจากเรนล่ะมั้ง"
วิเวียนหัวเราะอย่างขำๆก่อนเธอจะลุกขึ้นจับมือผมเดินมาที่เตียง วันนี้เรามีหนังที่อยากดูเลยกะว่าจะดูก่อนนอน และนอนเร็วหน่อยเพราะพรุ
