แต่พอได้มองเรนใกล้ๆแบบนี้ถึงได้รู้ว่าสีดวงตาของเขามันสวยมาก สีน้ำตาลอ่อนแต่ก็มีสีทองนิดๆ....อ่า นัยน์ตาสีอำพันสินะ ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับหลุุบตามองริมฝีปากเรนต่อ และขยับเข้าไปใกล้มากขึ้นพร้อมๆกับเรนที่ขยับออกห่าง
พรึบ
"คงได้เวลากลับแล้วสินะ"
ฉันเงยหน้ามองเรนก่อนจะยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับขยับลุกขึ้นยืน และปัดเศษหญ้าออกจากตัวเอง
"อือ กลับก่อนตะวันจะตกคงดีกว่า"
เรนพยักหน้าตอบฉันด้วยท่าทีนิ่งเฉยไม่ได้แสดงออกว่ารู้สึกยังไงกับเหตุการณ์เมื่อกี้ ขณะที่ฉันก็เดินนำเขาออกจากตรงเนินเขาพร้อมกับกัดปากตัวเองเบาๆด้วยความหน้าแตกนิดๆ
ให้ตาย...ถึงกับงัดออกมาขนาดนี้เขายังไม่ตอบสนองเลยแฮะ แบบนี้มันยิ่งกว่าถูกปฏิเสธอีกนะ
เวลาต่อมา
"นั่นไงมากันแล้ว"
"ไงหนุ่มๆ"
ฉันโบกมือทักทายกระทิง น่านน้ำและเสือที่กำลังนั่งรออยู่บนแคร่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าอาคารเรียน ตอนนี้ใกล้ถึงเวลารวมพลก่อนจะกลับไปที่วัดกันแล้วสินะ
