ถึงจะมาถึงขั้นนี้ แต่บอกเลย ใจผมแม่งตกถึงตาตุ่มกับคำพูดเธอ
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึง... เป็นได้ถึงขนาดนี้
หลังจากที่ผมฉุกคิดมองคนตัวเล็กที่นั่งคุกเข่าตรงพื้น สมองอันชาญฉลาดมันก็พลันคิดถึงเรื่องที่ผมทำกับคนอื่นไว้ทันที
อาการแบบนี้ ที่เมื่อกี้ผมลังเลและไม่แน่ใจ ตอนนี้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่ะ ยัยสีชมพูต้องกินอะไรสักอย่างเข้าไปแน่ ๆ
“ตัว ตัวทำไมไม่ทำ ตัว...” ครับ แค่ผมถอยหลังจะกลับเข้าไปในห้องนอนเท่านั้น ยัยสีชมพูก็ก้มคว้าขมับกอดขาผมไว้
อาการแบบนี้มันเกินไปจริง ๆ ว่ะ ต่อให้เธอจะพิศวาสผมแค่ไหน ยังไง ๆ ก็ไม่ถึงกับขั้นวอนขอขาดไม่ได้แบบนี้
“วันนี้ไปกินอะไรมา?” ผมถามเสียงต่ำ
“กินหลายอย่าง แต่ตอนนี้อยากกินตัว” อาการเริ่มหนัก เพราะพอเธอพูดจบ ก็เริ่มจับน้องชายผมเล่นอีกแล้ว
จะเอายังไงดีล่ะ ผมจะออกไปหาต้นสายปลายเหตุก็ไม่ได้ เพราะมือเล็ก ๆ เริ่มปลุกไอ้มังกรใหญ่ จนมันผงาดขึ้นมาอีกครั้ง
“อยากมากใช่มั้ย งั้
