พูดจบพ่ออัฐก็หันมองฉันกับคุณอิฐทันที ก่อนที่จะผายมือไปที่โซฟาตรงกลางที่คั่นระหว่างท่านทั้งสอง
และหลังจากนั้นก็หันมองรอบ ๆ ก่อนจะพยักหน้าบอกให้พี่ชาย เกณฑ์ลูกน้องในบ้านออกไปทั้งหมด
จนตอนนี้ภายในบ้านเงียบกริบ ไม่มีเสียงสิ่งมีชีวิตคนอื่นเคลื่อนไหว มีแต่เสียงถอนหายใจของคนที่รอคอยความจริงเท่านั้น
ใช่ลุงรัฐยังถอนหายใจไม่หยุด และท่าน ก็ทำหน้าเครียดสุดพลังขณะที่จ้องพ่ออัฐของฉันไปด้วย
“มึงจะบอกอะไรก็รีบ ๆ สิวะ? จะเก็บไว้ทำซากอะไรและจำไว้นะ กูไม่ได้จนตรอกนะไอ้อัฐ!”
“เหรอ? แต่ถ้าบอกมึงเมื่อสามสิบปีที่แล้ว อาการหลงอวัยวะเพศของมึง มันจะทำให้มึงฟังกูมั้ยไอ้รัฐ? ที่ทุกอย่างมันฉิบหายมาถึงทุกวันนี้ ก็เพราะมึงไม่ฟังใครไม่ใช่รึ? ลูกศรพยายามพิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกู! แต่มึงก็ยังเลือกที่จะไม่เชื่อใจ!”
แรงมากจริง ๆ แรงจนตอนนี้ฉันกับคุณอิฐหน้าถอดสี และมองลุงรัฐที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จนท
