“ไม่ต้องเชิญก็ได้พ่อ งานมงคลผมไม่อยากให้เสียบรรยากาศ”
คุณอิฐแรงได้อีก แต่นั่นคือพ่อผู้ให้กำเนิดนะ อย่างน้อย ๆ ก็ให้ท่านมาแสดงความยินดีบ้างเพราะมันคืองานมงคล
และขณะที่ฉันคิดน้อยใจแทนลุงรัฐ พ่ออัฐท่านก็ถอนหายใจเสียงดัง แล้วพูดขึ้นมาว่า...
“เฮ้อ! แกจะได้แต่งงานกี่ครั้งอิฐ พ่อแกมาอวยพรรดน้ำสังข์แค่นี้ ทำอคติไปได้”
เท่าที่รู้คนแถวนี้ก็ฟอร์มจัด ทำเป็นว่าคนอื่น!
“แน่จริงพ่อไปเชิญมางานด้วยตัวเองสิ เป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เหรอ?”
“หึ! เดี๋ยวฉันก็เรียกสินสอดจากพ่อแกหมดตัวซะหรอก แกนั่นแหละบอกพ่อแกให้มางานบุญและคุยเรื่องงานแต่งด้วย!”
“พ่อเป็นผู้ใหญ่ พ่อควรพูดมากกว่านะ”
“แต่แกเป็นลูกไอ้รัฐ!”
“ผมเป็นลูกพ่อ ไม่ใช่ลูกเขา”
ฉันกับพู่กันหันซ้ายหันขวาตาม เพราะไม่รู้จะเชียร์ให้ใครเชิญลุงรัฐดี แต่อยู่ ๆ พ่ออัฐกับคุณอิฐก็เงียบ แล้วค่อย ๆ หันมามองที่ฉันกับพู่กันแทน
“งั้นพิงค์กับพู่กันไปเชิญมา พ่อจะไม่คุยอะไรก
