ถ้าไม่ท้องสักทีฉันต้องปวดท้องประจำเดือนแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่
“คุณหนูทานยาก่อนค่ะ ตอนเข้าพิธีรดน้ำสังข์จะได้ไม่ปวดมาก”
แล้วแม่พรคนดีคนเดิม ก็เป็นคนหยิบยากับน้ำอุ่น ๆ ส่งให้ฉัน เลี้ยงกันไปแบบนี้จนเจ้าบ่าวถึงประตูเงินประตูทองข้างล่าง ซึ่งพู่กันเป็นคนกั้นมันกับหมอน้ำแข็ง
ใช่ฉันได้รับเกียรติมาก เพราะหมอน้ำแข็งเขาสงสาร ที่ทั้งชีวิตฉันมีเพื่อนแค่คนเดียว เธอจึงอาสามากั้นประตูเงินประตูทองให้
“หนูจะรอดไหมคะแม่พร ไหนจะงานเลี้ยงค่ำอีก ฮือ... ปวดท้อง”
“คุณหนูอย่าร้องนะคะ เดี๋ยวเครื่องสำอางเลอะค่ะ”
พูดจบแม่พรก็เดินมาจับมือฉันทันที เพราะตอนนี้น้ำตาที่เอ่อเต็มสองข้างมันไหลออกมา ก่อนที่พี่ ๆ บอดี้การ์ดจะจับฉันเงยหน้า และซับมันที่ขอบตาล่างให้
มนุษย์เมนส์ ความเจ็บปวดที่เหมือนใครมาหยิกมดลูกเล่น หึ! ถ้าไม่อยากมีลูกสาวให้คุณอิฐ ป่านนี้ฉันคงตัดมันไปแล้ว! รำคาญ!
“โฮ โฮ โฮ้~ ฮิ้ว~” และแล้วเสียงขบวนขันหมากที
