ตอนที่ 26
ไม่อยากเป็นเด็กเลี้ยง
“พี่คิดถึงพราวครับ ...คิดถึงมาก”
ศิรกร เอ่ยเสียงเว้าวอน เกยคางยังไหล่มนของคนตัวเล็ก เพื่อตรึงร่างบางไม่ให้ขยับห่างไปไหน กลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนผมนุ่มและแก้มนวลทำให้คนเผลดหลับตาพริ้มเพื่อสูดรับสัมผัสจากเธออย่างเต็มที่
“คะ..คุณกร เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
มือนิ่มพยายามดันตัวเขาเอง ใจ พราวฟ้า เริ่มเต้นระส่ำเมื่อกายแน่นเครียดบดเบียดแนบชิดจากด้านหลัง จนเธอเริ่มจะร้อนรุ่มไปทั่วร่าง
“เห็นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ”
จมูกโด่งไล้ดอมดมซอกคอขาวเนียน มือหนาตรึงเอวคอดไว้แน่นจนเธอไม่อาจต้านทานได้
“ที่นี่มีญาติๆของพราวอยู่ด้วย และอีกด้วยลูกน้องของคุณกรก็จะมา พวกเขาเห็นมันจะไม่ดี”
เสียงเธอสั่นระริก เมื่อร่างกายเริ่มจะอ่อนปวกเปียกในอ้อมแขนของเขา
“เห็นก็ดีซิครับ จะไม่ดียังไง ..จะได้รู้ว่าหนูเป็นคนของพี่”
“พราวไม่ได้อยากเป็นคนของใคร ไม่ได้อยากเป็นเด็กใคร ปล่อยพราวค่ะ!!”
พรา
