37. คงปิดไม่ได้แล้ว

1169 คำ

ช่วงเย็น_ "วันนี้จะออกไปวิ่งอีกแล้วเหรอพิพิม ไม่ไปที่สนามน้องชายเราล่ะ" ผู้เป็นบิดาแนะนำบอก ช่วงกำลังก้าวเท้าขึ้นบนบ้าน แต่ลูกกลับเดินสวนทางกันด้วยชุดออกกำลังกาย ท่านเล็งเห็นว่าสถานที่นั่นปลอดภัยแล้วกว้างขวาง ดีกว่าสวนสาธารณะในหมู่บ้านหรู "พิมออกไปวิ่งแป๊บเดียวเองค่ะ ถ้าไปเจอพิพัฒน์อีก มีหวังกลับมืดแน่เลย" ลูกสาวรีบเบี่ยงตัวไปโอบท่อนแขนแกร่งบิดา ระหว่างท่านจะขึ้นไปทำงาน ปล่อยภรรยาง่วนอยู่ภายในครัว "พ่อว่าจะเตือนมันอยู่พอดี ช่วงนี้แทบไม่กลับบ้านเลย ยิ่งมีศัตรูเยอะด้วย" "พิมส่งข้อความไปเตือนให้นะคะ พ่อเดนไปทำงานเถอะค่ะ แล้วก็อย่าเครียดด้วย" บนใบหน้าหวานฉีกยิ้มเหมือนวัยเด็ก จนทำให้บิดาหมั่นเขี้ยว ยิ่งหวงแหนอยากดูแลไปนานๆ "แล้วรีบกลับมากินข้าวพร้อมกันนะลูก" ฝ่ามืออันอบอุ่นยกลูบผมสลวย ก่อนจับมือบางให้ปล่อยแขน เพื่อจะเดินขึ้นด้านบนบ้านเอง "ค่ะ" พอเห็นว่าบิดาเดินขึ้นบ้านไปแล้ว ครั้นม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม