ย้อนเหตุการณ์กลับไป~
"กรณ์รักพิมนะ...ให้โอกาสเราคบกันได้ไหม" เพื่อนชายเริ่มก้มลงคล้ายจะจูบสัมผัสกับเพื่อนสาว ยามบรรยากาศเป็นใจให้เผยความรู้สึก ก่อนที่จะไม่ได้มีโอกาสดีๆ
"เราอยากขึ้นไปพักแล้ว" น้ำเสียงหวานพูดบอก เธอรีบตั้งสติออกแรงเหยียดแขนผลักตรงอกกว้าง ตอนภาพใบหน้าคมคายเกรี้ยวกราดกระตุ้นความรู้สึก
และอีกใจนึงก็อยากถนอมน้ำใจอีกฝ่าย เพราะอย่างน้อยเขายอมมาอยู่เป็นเพื่อน ระหว่างรอดาริณกับนับดาวมาถึงโตเกียว
"เพราะพิมชอบเขาใช่ไหม" กรณ์ยังพูดต่อ แม้เจ็บลึกในความรู้สึก แต่มันก็ดีกว่าฝืนหลอกตัวเองต่อไป
"เรามีคนรักแล้ว กรณ์คือเพื่อนที่ดีของเรานะ" บนใบหน้ายังยิ้มอ่อนไม่ให้เพื่อนชายต้องรู้สึก แต่เขายังเอื้อมมากระชากแขนเรียวรั้งไว้ ไม่ให้เดินเข้าภายในตึกโรงแรมก่อน
"แต่เรารักพิมมาก่อน มาคบกันได้ไหม"
"ถ้ากรณ์ยังยืนยันทำแบบนี้อยู่ เราจะคิดว่าตัวเองไม่มีเพื่อนผู้ชายแล้วนะ" ร่างอรชรออกเสียงเตือนจ
