“พี่เอม พี่ไม่ล้อเล่นให้ผมตายใจใช่ไหมครับ”
พระรองแทบจะลุกขึ้นโผสวมกอดคนที่เขารัก แต่ยังได้คำตอบค่อนข้างไม่แน่ชัดเจน จำเป็นต้องทน นั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ
“ลุกขึ้นมาเถอะ พี่ไม่อยากทำให้คนอื่นต้องลำบากหรือเจ็บตัวเพราะพี่”
เอมมิกาส่งยิ้มหวานละมุนแก่รุ่นน้อง เธอคอยดูว่าพระรองจะทำตามสิ่งเอ่ยออกมาจากปากได้สักกี่น้ำ ก่อนช่วยพยุงร่างสูงใหญ่ลุกขึ้น
ก่อนภัคจิรารีบตามมาดูสถานการณ์ เป็นห่วงพี่ชายกินแห้ว ถูกรุ่นพี่สาวปฏิเสธรักอีกรอบ แต่พอเห็นแบบนี้ก็พอมีความหวังว่าพี่ชายคือคนกำลังดามใจรุ่นพี่เอมมิกา
“พี่เอม”
สิ่งกระทำกลับสวนทางกับคำพูด พระรองฉายแววยิ้มแย้ม แอบหวังลึกๆ ว่าเธอเริ่มใจอ่อนกับเขา
“น้องภัค พี่ว่าเราเข้าไปในงานดีกว่า งานกำลังจะเริ่มแล้ว”
เอมมิกาพลอยเหลือบมองเห็นร่างบอบบางของภัคจิราเดินตรงมาทางสองคนพอดิบพอดี
“พี่เอมหายโกรธพี่พระรองแล้วใช่ไหมคะ”
“คราวแรกพี่ก็โกรธอยู่นะ แต่ตอนนี้จะไ
