๔๐
"...ว่าไง" เสียงไม่สบอารมณ์ดังไปตามสาย ร่างสูงโปร่งทิ้งตัวลงบนเปลไม้ไผ่ที่ผูกไว้หน้าบ้านพักรับรองที่เจ้าของบ้านอนุญาตให้ชายหนุ่มมาพักอาศัย
[ เรื่องที่มึงให้กูตามสืบ กูสืบให้มึงได้แล้วนะ ว่าแต่มึงอยากฟังเรื่องของใครก่อนดีล่ะ ]
"เอาทุกเรื่องที่มึงไปสืบมา" บอกตรงๆ ว่าไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นใดๆ เลยสักนิด ภาพคนสามคนที่คุยกันเหมือนพ่อแม่ลูกยังคงติดตา อัคนีแทบไม่มีอารมณ์จะคิดหรือทำอะไรเลย
[ เรื่องผู้ชายในรูปที่มึงส่งมาให้กูวันนั้นน่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นหมอเว้ย ชื่อว่าหมอนเรศประจำอยู่ที่โรงพยาบาลชื่อดังในกรุงเทพฯ สถานะที่มึงอยากรู้ เป็นแบบที่มึงคิดเลย ยังโสดเว้ย ]
"เหอะ มิน่าล่ะ แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงในรูปวะ"
[ ถามตรงๆ เถอะว่ะ อย่ามาทำทีเป็นไม่อยากเอ่ยชื่อเขาทั้งๆ ที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อตามเขาไปแบบนั้นเลย ]
"มึงเองก็อย่ามาลีลา รู้อะไรมาบ้างก็รีบบอกมา"
[ เหอะ หมอนเรศคนนั้นกับน้องน้ำ
