๔๙
"...คุณแม่ดุน้องนิค่ะ" นิทานเอ่ยเสียงเบาในจังหวะที่มารดาเก็บจาน ส่วนเธอเดินตามหลังลุงไฟที่เดินออกมาจากโต๊ะอาหารแทบจะทันที
"น้องนิขอโทษแล้ว ลุงไฟโกรธน้องนิไหมคะ" อัคนีเหลือบตามองคราบอาหารบนเสื้อเพียงนิด ไม่ทันได้ตอบสิ่งใดกลับไป นิ้วเล็กเลื่อนมาเกี่ยวมือเขาไปจับโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
ดวงตากลมโตมองเขาตาละห้อย เป็นจังหวะที่เดินมาหยุดที่รูปถ่ายขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นรูปบิดาของเด็กน้อยที่กำลังจับมือเขาอยู่ในตอนนี้
ครู่หนึ่งที่หลุดเข้าไปในห้วงความคิด เลือดเนื้อเชื้อไขของคนอื่น คนอื่นที่ว่าก็เป็นคนที่เขามาแย่งแฟนเขาไป อัคนีแน่ใจว่าในตอนนั้นเขาไม่ได้มองน้ำใจเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ เขากล้าพูดได้เต็มปากว่าเขาจริงใจกับเธอ หากตอนนั้นเขาและเธอยังไม่ได้เลิกกัน วันนี้หากจะมีเด็กสักคนเรียกน้ำใจว่าแม่ เด็กคนนั้นก็อาจจะเรียกเขาว่าพ่อ
แต่ในเมื่อสุดท้ายแล้วความจริงที่ผ่านมาไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาจะรู้สึกดีกับ
