"อีเหี้ยยยยย! ในที่สุด...กูรอดแล้ว!!!" เสียงพราวตะโกนออกมาด้วยความดีใจไปกับอิสระที่เพิ่งได้รับหลังจากที่โปรเจ็กต์วิชาแซมดี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแถมยังได้รับคำชมมากมายจากบรรดาเพื่อนในเซครวมถึงอาจารย์ในคณะที่มาร่วมให้คะแนน
"เฮ้อ! ต่อไปกูจะได้โล่งสักที" เอเดนที่ยืนอยู่เอ่ยออกมา
"เออจริง" ท็อปเองก็พยักหน้าหันไปพูดอย่างเห็นด้วย ซึ่งฉันเองก็ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกโล่งอยู่ไม่น้อยที่วิชาที่แสนโหดแทบจะที่สุดที่ฉันต้องเจอนั้นได้จบลงไปแล้วหนึ่งตัว
"ต้องขอบคุณมึงมากวา มึงตัดดีมากกก..."
"...เชี่ย! โคตรละเอียดอะ" พราวหันมาเอ่ยชื่นชมฉัน เพราะมันเองก็ยังคงคิดว่าฉันเป็นคนตัดต่องานนี้ทั้งหมด
"แหะ ๆ เออ" ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ตอบเพื่อนกลับไปก่อนจะหันไปมองหน้าคนตัวสูงที่ยิ้มมองหน้าฉันอยู่ คนที่พราวมันควรจะขอบคุณ...คือเตวินทร์ต่างหาก ไม่ใช่ฉันเลย ฉันมีหน้าที่แค่คอยกินขนมดูหนังอยู่ข้าง ๆ เขาก็เท่านั้น และขณะท
