"อีห่านจิก! กูไม่ใช่ตู้พาเที่ยวเคลื่อนที่นะ ย้ำอยู่ได้" เสียงริมฝีปากบางพูดใส่หน้าจอโทรศัพท์ตัวเองด้วยความโมโหก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังใครอีกคนที่นั่งมองหน้าเธออยู่
"ผัวมึงนี่ กวนส้นตีนจริง ๆ"
"ก็พ่อมึงไม่ใช่เหรอ"
"อะ! ยอมรับด้วย~" พราวดาวเอ่ยแซวคนตรงหน้าด้วยความหยอกล้อ
"..." วาเลนก็นิ่งเบือนหน้าหนีอีกคนไปอีกทาง
"เป็นอะไรอีก ยังโกรธมันอยู่อีกเหรอ"
"มึงดูสภาพกูสิพราว ควรโกรธไหม?"
"เท่าที่ฟัง มึงก็ดื้อด้วยไม่ใช่เหรอ มันเตือนแล้วแต่มึงก็ยังไม่ฟัง"
"มึงเข้าข้างมัน"
"อ้าว..." พราวดาวเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปขยับตัวนั่งลงข้างเพื่อน แต่ทันทีที่เธอทิ้งตัวลงนั่ง
"อ๊ะ..." เสียงเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ตัวเธอโยกไปตามแรงที่เพื่อนล้มตัวนั่ง
"เฮ้ยเจ็บเหรอ ขอโทษ ๆ" พราวดาวพูดด้วยสีหน้าตกใจ
"ไม่เป็นไร แค่ยัง...แสบ ๆ" ริมฝีปากบางตอบกลับ ซึ่งทันทีที่ปากเล็กพูดจบ พราวดาวก็นิ่งเอาแต่ลอบมองหน้าเพื่อนต
