“กรี๊ด... อีนานะ!”
‘ตุ๊บ’
ฉันยกมือทาบอกครั้งที่สอง เพราะทันทีที่พี่แนนจะลุกขึ้นมาตบฉัน ฝ่าเท้าหนัก ๆ ของรัฐมนตรีปรีชาก็เหยียบเข้ากลางหลังจนต้องนอนลง
“อย่าทำให้ฉันอารมณ์เสียไปมากกว่านี้!”
“ท่านคะ แต่... มัน!”
“เงียบซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอตามแม่ไอ้แทนไทอีกคน”
ประโยคที่เอ่ยออกมาจากปากหนานั้นแผ่วเบา แต่ทว่าทำให้ขนหลังคอฉันลุกชันอัตโนมัติ และตาแก่ปรีชาก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด เขาเดินมาโอบแก้มฉันและเลียริมฝีปากช้า ๆ
“แต่สวยแบบนี้ เห็นทีต้องคิดดูใหม่”
“ใช่ค่ะท่าน แนนเชื่อว่าถ้าท่านได้ลองนอนกับนานะ ท่านจะติดใจ”
ฉันกำมือแน่นตวัดสายตามองคนข้างหลัง โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน
กับอีกคนที่รอคอยอิสระจนทำได้ทุกอย่าง เหอะ! มันช่างน่ารังเกียจยิ่งกว่าสัตว์เลื้อยคลานบางประเภท
แต่เมื่อฉันเห็นรอยแผลตามเนื้อตัวพี่แนน และคิดถึงคำพูดไร้หัวใจนั่น ผู้ชายตรงหน้าฉันฆ่าแม่ของลูกได้ลงคอ แล้วกับฉันและเอิงเอยล่ะ จ
