วันต่อมา
“พิมพ์! พิมพ์ตื่นได้แล้ว!”
เสียงของดารารายร้องตะโกนปลุกลูกสาวสุดที่รักตั้งแต่เช้าเพียงเพราะอยากให้ลูกสาวไปทำงานเหมือนกับพี่สาวจะได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์ไม่ใช่ทำตัวสบายใช้เงินไปวันๆ
“พิมพ์! รีบตื่น รีบไปทำงานได้แล้ว!”
ดารารายยังคงตั้งหน้าตั้งตาปลุกลูกสาวโดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างว่าใครจะเดินผ่านไปผ่านมา แต่ไม่ว่าจะเคาะจะตะโกนยังไงพิมพ์ดาวก็ไม่ยอมตื่นไม่ยอมลุกมาเปิดประตูให้อยู่ดี
“เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่สักทีนะ” ดารารายทำหน้าเศร้ามองประตูที่ไร้วี่แววและเสียงตอบรับ ทุกวันนี้พิมพ์ดาวไม่ยอมกลับบ้าน หายไปทั้งคืนติดต่อก็ไม่ได้ พอตอนเช้าก็นอนไม่รู้จักเวลาตื่น
พราวฟ้ายืนมองคุณแม่อยู่สักพักก่อนที่เธอจะเดินเลี่ยงไปอีกทางด้วยความเงียบ เพราะเธอไม่พร้อมที่จะคุยกับคุณแม่ในตอนนี้ ดูท่าทางแล้วคงจะหงุดหงิดและอารมณ์เสียไม่น้อย
หญิงสาวขับรถไปทำงานที่บริษัทตามปกติ แต่พราวฟ้าก็รับรู้ได้ถึงความผ
