ตอนที่ 1 | พิมพ์ดาว
1221 คำ
บ้านอัครเทพ
“นังพิมพ์!! นี่แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊ะ!! ทำไมไม่รู้จักเอาแบบอย่างพี่สาวแกบ้าง”
เสียงของผู้เป็นแม่บอกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนที่นอนอยู่บนเตียงกว้างด้วยท่าทางเอาเรื่อง ก็เพราะลูกสาวเล่นนอนไม่ดูเวลาว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว
“โอ้ยแม่!! จะบ่นทำไมแต่เช้าเนี่ย”
พิมพ์ดาวพูดออกมาอย่างหัวเสียเมื่อโดนรบกวนเวลานอนและอีกเรื่องที่ทำให้เธอหงุดหงิดคือแม่ของเธอชอบเอาเธอไปเปรียบเทียบกับพี่สาวฝาแฝดที่พึ่งเจอกันไม่กี่วัน
“เช้าบ้านแกน่ะสิ!! แหกตาขึ้นมาดูบ้างว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
ดารารายมองลูกสาวด้วยท่าทางสุดปลง ถึงปากเธอจะบ่นจะด่ายังไง แต่ในใจเธอก็รักลูกและเป็นห่วงลูกสาวคนนี้ที่เธอเลี้ยงมากับมืออยู่ดี ต่างจากลูกสาวอีกคนที่ไม่มีความรู้สึกรักเลยสักนิด อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้เลี้ยงดูมาตั้งแต่แรก คงจะต้องใช้เวลาในการปรับตัวเข้าหากันกับลูกสาวอีกคนพอสมควรเลย
“จะกี่โมงแล้วมันทำไมล่ะแม่ ในเมื่อตอนนี้เรารวยแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปวิ่งทำงานให้เหนื่อยแล้ว”
พิมพ์ดาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ไม่ว่าจะตอนนี้หรือเมื่อก่อน จะตอนรวยหรือตอนจน แม่ก็ชอบบังคับเธอตลอด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอก็คงรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวออกไปรับงานอย่างไม่อิดออด ทั้งถ่ายแบบ เดินแบบ พรีเซ็นเตอร์ และอื่นๆ อีกมากมายที่ทำแล้วได้เงิน
แต่สิ่งที่ทำให้เธอได้เงินมาให้แม่ไปเข้าบ่อนได้ ก็คือรับงานนอก หรือเรียกง่ายๆ ว่าขายตัวนั่นแหละ แต่คนฉลาดและรสนิยมสูงอย่างพิมพ์ดาว ไม่ยอมนอนกับพวกเ*******ูหรอกนะ คนที่เธอจะยอมนอนด้วยต้องเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคทั้งหน้าที่การงานและหน้าตา
ครืดดด~
พอพูดถึงเรื่องผู้ชาย เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นมาทันที พิมพ์ดาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ก่อนจะเบ้ปากมองบนด้วยท่าทางเบื่อหน่าย แล้วรีบลุกจากเตียงโดยไม่สนใจเสียงเรียกเข้าที่ดังอย่างต่อเนื่อง
“ใครโทรมา ทำไมไม่รับสาย”
ดารารายถามขึ้นมาด้วยความสงสัย แล้วเดินไปหยิบมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นว่าเป็นเบอร์ของผู้ชายที่เธออยากได้เป็นลูกเขย ทั้งฐานะและนิสัยเธอสแกนเรียบร้อย ผู้ชายคนนี้แหละที่จะมาเป็นสามีของพิมพ์ดาว
“ว่าไงลูก”
ดารารายกรอกเสียงไปอย่างสนิทสนม เพราะเคยเจอกันหลายครั้งแล้วและทุกครั้งที่เจอกันว่าที่ลูกเขยคนนี้ก็ให้ของติดไม้ติดมือเธอทุกครั้ง เรียกได้ว่าอัดฉีดจนแม่ยายแทบยกสาวให้เลยทันที
(สวัสดีครับคุณแม่ น้องพิมพ์ทำงานอยู่เหรอครับ?) ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงสุภาพสมกับเป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกูล
“ใช่จ้ะ วันนี้น้องพิมพ์งานยุ่งทั้งวันเลยลูก”
ดารารายพูดในสิ่งที่ขัดกับความเป็นจริง เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของลูกสาวให้ดูดีอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ความเป็นจริงจะต่างกันราวฟ้ากับเหวก็ตาม
(ถ้าอย่างนั้น ผมวางก่อนก็ได้ครับ ฝากคุณแม่บอกน้องรับสายผมหน่อยนะครับ น้องไม่รับสายผมหลายวันแล้ว)
ดารารายหันไปมองลูกสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสายตาไม่พอใจ แต่ลูกสาวกลับไม่สนใจ
“จ้ะลูก เดี๋ยวแม่บอกให้นะ แค่นี้ก่อนนะลูก แม่ขอไปดูน้องก่อน”
ดารารายรีบกดตัดสายทันที ก่อนจะตรงเข้าไปหาลูกสาวตัวดีที่ชอบขัดคำสั่ง หาสิ่งดีๆ ให้ไม่ชอบ
“โอ้ยแม่!! มันเจ็บนะ”
พิมพ์ดาวร้องเสียงหลงเมื่อผู้เป็นแม่บิดแขนจนเนื้อแทบหลุด
“เจ็บสิดี จะได้จำ!!” ดารารายพูดเสียงเข้มแล้วออกแรงบิดที่แขนเรียวอีกครั้ง
“โอ้ย!! จำอะไรล่ะแม่ แค่นอนตื่นสายแค่นี้ทำไมต้องทำร้ายร่างกายฉันด้วย”
“ทำร้ายร่างกายอย่างนั้นเหรอ นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ สำหรับลูกไม่รักดีอย่างแก”
ดารารายชี้หน้าด่าลูกเหมือนที่เคยทำ แน่นอนว่าพิมพ์ดาวชินกับการกระทำแบบนี้ไปแล้ว
“อะไรอีกแม่ แค่ตื่นสายต้องด่าขนาดนี้เลยเหรอ”
“แกอย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลย แกรู้ว่าฉันจะหมายถึงเรื่องอะไร”
พรึบ!!!!
มือถือเครื่องหรูถูกโยนไปบนเตียงกว้าง ตามมาด้วยคำสั่งน้ำเสียงดุดัน
“โทรกลับหาอนาวินเดี๋ยวนี้!!”
“โอ้ย!! ก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่ไหนได้ก็เรื่องคุณชายซื่อบื้อนี่เอง”
พิมพ์ดาวพูดออกมาด้วยท่าทางเบื่อหน่อย เพราะผู้ชายที่แม่ของเธอกำลังพูดถึงคือ อนาวิน ผู้ชายที่ซื่อบื้อที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา จะไม่ให้เธอเรียกว่าซื่อบื้อได้ยังไงล่ะ ก็ตั้งแต่คบหาดูใจกันมา ออกเดทด้วยกันไม่รู้กี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย ไม่ว่าจะอ่อย จะอ้อน จะใช้มารยายังไงเขาก็ยังเฉย ทำมากสุดก็แค่จับมือหรือโอบเอวบางในตอนที่เธอแกล้งสะดุดขาแล้วเซไปทางเขา ไม่รู้จะเป็นสุภาพบุรุษอะไรนักหนา น่ารำคาญชะมัด พิมพ์ดาวเบ้ปากให้กับความเป็นสุภาพบุรุษของแฟนหนุ่มที่เธอกำลังจะเท
“ซื่อบื้ออะไรของแก” ดารารายขมวดคิ้วมองลูกสาวด้วยความไม่เข้าใจ มันว่าใครซื่อบื้อกัน?
“ซื่อบื้อก็คือซื่อบื้อนั่นแหละ แม่จะถามอะไรนักหนาเนี่ย”
พิมพ์ดาวพูดออกไปด้วยน้ำเสียงติดรำคาญเล็กน้อย แล้วเดินไปเปิดผ้าม่านเพื่อรับแสง
“ถ้าแกหมายถึงเรื่องเลวๆ เหมือนผู้ชายที่แกชอบควง อย่าฝันว่าจะได้เห็นจากผู้ชายคนนี้ เพราะเขาเป็นผู้ดี ซึ่งคนอย่างแกต้องรีบคว้าเอาไว้”
ผู้เป็นแม่บอกลูกสาวด้วยสายตาดุดัน ถึงตอนนี้พวกหล่อนจะได้สุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองของลูกสาวคนโตแต่ก็ใช่ว่าจะมั่นคง ดารารายจึงอยากหาความมั่นคงให้กับลูกสาว
“ก็ฉันไม่ชอบ แม่เข้าใจมั้ยว่าฉันไม่ชอบ จะบังคับทำไมนักหนา”
พิมพ์ดาวเริ่มไม่ไหวกับการถูกบังคับ เมื่อก่อนที่เธอยอมทำก็เพราะเธอต้องการเงินจากเขา ต้องการให้เขาเปย์ แต่ตอนนี้เธอสามารถอ้อนเอาเงินจากพี่สาวฝาแฝดผู้อ่อนต่อโลกได้ ไม่จำเป็นต้องไปขอจากผู้ชายเลยให้เปลืองน้ำลาย
“แกอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ ฉันสั่งให้แกคบกับคนนี้ แกก็ต้องทำ!!” ดารารายตะคอกออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ฉันไม่ทำ!! ถ้าแม่อยากได้เขาเป็นลูกเขยนัก แม่ก็บอกลูกสาวสุดที่รักของแม่โน่น”
ปัง!!!!!
เสียงปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง ฝีมือของพิมพ์ดาว ทำให้ผู้เป็นแม่มองตามด้วยสายตาโกรธจัด ลูกคนนี้มันต้องเสียใจเข้าสักวันที่ไม่เลือกผู้ชายคนนี้
..
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน
ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
