เช้าวันต่อมา
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นมาทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิด เพราะช่วงนี้เธอเอาแต่คิดถึงเรื่องงานที่มีปัญหา จนแทบจะไม่มีสติและสมาธิที่จะทำอะไรเลย
“เข้ามา” หญิงสาวเอ่ยอนุญาตใบหน้าสวยที่เคยสดใสและมีรอยยิ้ม ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด
“คุณอนาวินมาขอพบค่ะ” เลขาหน้าห้องรายงานเจ้านายตามหน้าที่
“ให้เข้ามาเลย” พราวฟ้าเอ่ยอนุญาตโดยที่ไม่รู้จุดประสงค์ของชายหนุ่มที่มาหาเธอถึงบริษัทในตอนนี้ แต่เธอก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ถ้าเขามาแล้วก็คงต้องยอมให้เขาเข้ามา
“ค่ะ” เลขาพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป
ร่างสูงสง่าเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของพราวฟ้าพร้อมกับชายวัยกลางคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ใบหน้าสวยถึงกับมองด้วยความสงสัยและแปลกใจในเวลาเดียวกัน
“สวัสดีค่ะ” พราวฟ้าลุกขึ้นมาต้อนรับและทักทายไปตามหน้าที่ อย่างน้อยชายหนุ่มก็ไม่ได้มาคนเดียว
