“ใช่คนที่ทำให้ลูกร้องไห้บ่อย ๆ ไหม”
กองทัพได้ยินดังนั้นก็รีบหันมองคนข้างกายทันที เขาจ้องเธอจนแทบจะทะลุ จนหญิงสาวต้องรีบหันไปปฏิเสธผู้เป็นพ่อพัลวัน
“มะ...มัดไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย” ใบหน้าสวยงอง้ำลง มองผู้เป็นพ่อที่ก็ช่างพูดตรงเสียเหลือเกิน
“คิดว่าโกหกแบบนั้นแล้วพ่อจะเชื่อหรือไง ลืมหรือเปล่าว่าพ่ออาบน้ำร้อนมาก่อน” ดำรงมองลูกสาวด้วยสายตารู้ทัน เขาเองก็ผ่านโลกมามาก ทำไมจะไม่รู้ว่าที่ผ่านมาลูกสาวของเขาทำตัวผิดแปลกไป
มัดหมี่จึงเลิกเถียงแล้วเบะปากเหมือนเด็กน้อยกำลังงอแง ขยับไปยืนเกาะแขนแฟนหนุ่มไว้อย่างหาที่พึ่ง
“ที่ชอบบอกว่าไปค้างบ้านเพื่อนบ่อย ๆ ก็คือไปอยู่กับแฟนใช่ไหม” คนอายุมากยังถามต่อ
เขาไม่ได้จะดุด่าหรือจะตบตีทำร้ายอะไรลูก อย่างไรมัดหมี่ก็คือแก้วตาดวงใจ เขาเป็นพ่อย่อมต้องห่วงหวงลูกสาวมากเป็นธรรมดา
“ใช่ค่ะ” เธอตอบผู้เป็นพ่อเสียงเบา ก้มหน้าหลบสายตาดุ ๆ ของพ่อเพราะตัวเองมีความผิดติดตัว
