หลายชั่วโมงต่อมา...
เธอนั่งรออยู่ที่เดิมจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาจนถึงสามทุ่ม นานมากจนรู้สึกเหมือนเหน็บชาจะกินขา
หญิงสาวก้มลงไปบีบนวดต้นขาเบา ๆ ด้วยความปวดเมื่อย ถึงจะนั่งอยู่บนโซฟาแต่นั่งนาน ๆ มันก็ต้องมีปวดมีเมื่อยกันบ้าง อีกอย่างเธอก็เอาแต่นั่งคิดนั่นคิดนี่ จนลืมลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายด้วย
แต่ดูท่าตอนนี้คงจะต้องลุกออกจากบ้านของเขาแล้ว ในเมื่อคนที่เธอรออยู่ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมา มัดหมี่เอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าผ้าขึ้นสะพาย
แต่ทว่าในจังหวะที่เธอกำลังลุกขึ้นยืนนั้น ก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามา เธอจำได้ดีว่านั่นเป็นเสียงรถของเจ้าของบ้าน
และเพียงไม่กี่นาที ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก็เดินเข้ามาในตัวบ้านด้วยใบหน้าเคร่งเครียด คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม แต่ในจังหวะที่เขาหันมาเห็นเธอยืนอยู่ จากใบหน้าที่หมองหม่นก็แปรเปลี่ยนเป็นแปลกใจ
“เธอมาทำไม” เขาอดที่จะถามออกไปไม่ได้ แม้จะดีใจอยู่ไม่น้อยที่ได้เห็นห
