เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนงานที่เธอตั้งใจทำมาตลอดคลาสเรียนก็เสร็จพอดี มัดหมี่เก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย แล้วเดินเอางานไปส่งที่โต๊ะของอาจารย์หน้าห้อง ก่อนจะเดินออกมา
เป้าหมายของเธอคือการรีบกลับบ้านและไปทำงานที่ร้านหมูกระทะ เพราะวันนี้ค่อนข้างเลิกเร็ว ขาเรียวก้าวเดินอย่างมั่นคงลงมาจากตึกเรียน เดินตามทางฟุตบาทกำลังจะมุ่งหน้าออกไปยังหน้ามหา’ลัย หางตาดันเหลือบไปเห็นรถคันคุ้นตา
เมื่อหันไปมองดูดี ๆ ก็พบว่า ทั้งรุ่นรถ เลขทะเบียนและสีของรถตรงตามที่เธอจดจำรายละเอียดได้ทุกอย่าง ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น รถของคุณกองทัพ!
พลันกระจกรถที่ปิดอยู่ก็เลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าของเจ้าของรถที่มองมายังเธอ ทำเอาหญิงสาวอดที่จะตกใจไม่ได้ เพราะถึงเธอจะอยู่กับเขามาหลายเดือนมากแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยมาหาเธอที่มหา’ลัยเลยสักครั้ง
มัดหมี่ยืนใบ้กินอยู่นาน จะก้าวขาก็ก้าวไม่ออก ลืมไปหมดสิ้น
