ข้าวหอมร้องอุทานด้วยความตกใจ…
ชายที่ดูเหมือนโรคจิตจึงรีบผละออกมาด้วยความกลัว มันทำท่าจะวิ่งหนีแต่ก็ช้ากว่าขาข้างหนึ่งของลุงเมฆที่ยื่นออกมาขัดขามันไว้จนล้มกลิ้งไปกับพื้นไม่เป็นท่า
“ไอ้หน้าตัวเมีย… จับก้นผู้หญิงแล้วมึงอย่าคิดว่าจะหนีไปง่ายๆ… ”
ลุงเมฆกราดเสียงใส่ด้วยความโกรธจัด ไอ้คนที่ล้มกองอยู่กับพื้นรีบลุกขึ้นยืน
มันจ้องมองหน้าลุงเมฆด้วยแววตาโกรธแค้นก่อนจะควักมีดปลายแหลมวาววับออกมาแล้วปรี่เข้าประชิดตัวลุงเมฆโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
ขวับ… ขวับ… ขวับ… ขวับ… ขวับ…
มีดปลายแหลมที่ถืออยู่ในมือของคนร้ายหน้าเหี้ยมหวดเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ของลุงเมฆอย่างแรงหมายเอาชีวิต
ทว่าลุงเมฆสามารถเอี้ยวตัวหลบหลีกการจู่โจมได้ทันท่วงที ซ้ำยังตีศอกเสยเข้าใส่ใบหน้าคนร้ายจนเลือดสีแดงกระเซ็นออกมาจากหัวคิ้ว มีดหลุดกระเด็นออกไปจากมือของมัน
“มึงรู้จักกูน้อยไป… ไอ้ลูกหมา… ”
คนร้ายหารู้ไม่ว่าลุงเมฆคืออดีตเจ้าของค่ายม
