“ตัวกระเปี๊ยกแต่ช่างคิดเหลือเกินนะเรา ไม่เอาแล้วตาไม่พูดกับเราสามคนแล้ว เข้าบ้านไปดูการ์ตูนรอแม่กับพ่อเราดีกว่า เดี๋ยวตาให้แม่บ้านเอาขนมอร่อยๆ มาให้ทาน”
“เราไม่ใช่เด็กแล้วนะฮะ คุณตาป๋าไม่ต้องเอาขนมมาล่อเลย” เดฟกอดอกทำหน้าง้ำ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงสนับสนุนจากดีแลนและดันแคน
“ใช่ เราสามคนโตเป็นหนุ่มแล้ว”
“แถมยังหล่อมากด้วย”
“ถ้าโตเป็นหนุ่มแล้ว แถมยังหล่อมากด้วย เราสามคนก็ต้องพากันไปรอพ่อกับแม่เราในบ้าน โอเคไหม?” ผู้เป็นตาต่อรองด้วยสีหน้ากลั้นยิ้ม
“ไม่เอา เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เราจะรอมามี้กับแด๊ดดี้อยู่ที่นี่” เด็กน้อยทั้งสามต่างส่ายหัวปฏิเสธ แล้วเอ่ยประโยคเดียวกัน สมกับที่เกิดมาเป็นแฝดเสียจริง
“หลานใครเนี่ยดื้อจริงๆ เลย” คนเป็นตาเย้าเสียงกลั้วขำ พร้อมยีผมหลานรักด้วยความมันเขี้ยว ทำเอาหนุ่มน้อยที่กำลังทำหน้าหงอยๆ พร้อมใจกันหัวเราะคิกคัก
“แด๊ดดี้กับมามี้มาแล้ว!” ทันใดนั้นเจ้าลิงน้อยท
