‘ฮึ่ม…เบื่อนักเชียวเฒ่าทารกดื้อยาเนี่ย ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งแม่จะตีให้ก้นลายเลยเชียว’ สาวแสบขึงตาใส่คนทำหน้าละห้อย ขณะบ่นอุบในใจ ร่ำๆ ว่าจะอาละวาดให้กระเจิงในวินาทีนั้น
“จะกินดีๆ หรือจะกินด้วยน้ำตา” คุณแม่ลูกสามตวาดลั่นด้วยความเหลืออด พร้อมกราดสายตาดุวับจ้องใบหน้าหล่อลากไส้ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ก็ผมไม่ชอบกินยานี่นาเมียจ๋า มันขมจะตาย ไม่กินได้ไหมคนดี” เจ้าพ่อหนุ่มเบ้ปาก เมื่อนึกไปถึงรสชาติของยาแก้ไข้ที่เคยกินมา
“ขมก็ต้องกิน นี่คือคำสั่ง!” แล้วแม่คุณก็ออกแนวเผด็จการ ก่อนจะยัดยาใส่มือกระด้าง แล้วยื่นแก้วน้ำส่งให้ เจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ก้มลงมองยาในมือ พร้อมกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคออย่างยากลำบาก แต่พอเงยขึ้นมาสบสานกับสายตาเอาเรื่องที่กำลังจ้องมาที่เขาไม่กะพริบทำให้คนป่วยตัวโตต้องกลั้นใจหย่อนยาเม็ดเล็กๆ เข้าไปในปาก แล้วดื่มน้ำตามมากๆ เพื่อจะได้ดับรสชาติขมติดคอ
“คราวนี้ก็นอนได้แล้ว” ชายหนุ่มไม
