บทส่งท้าย เราจะไม่มีวันทิ้งกัน (20%)

1554 คำ

แสงที่ลอดผ่านเข้ามาตามแนวไม้ซึ่งถูกตีเป็นฝาบ้านบนต้นไม้ ทำให้อารดางัวเงียขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งสรรพางค์กาย ส่วนต้นเหตุที่ทำให้เธอมีสภาพเป็นเช่นนี้ยังคงหลับอุตุ แถมปากเซ็กซี่ที่เฝ้าจูบเธออย่างดูดดื่มตลอดทั้งค่ำคืนที่ผ่านมายังเผยอน้อยๆ ประหนึ่งว่ากำลังฝันดีเสียเต็มประดา เธอย่นจมูกใส่เขา แล้วค่อยๆ แกะลำแขนกำยำออกจากเอวอ้อนแอ้นอย่างเบามือ จากนั้นก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างกายใหญ่ “เดเรคคะ เดเรค ตื่นได้แล้วค่ะ” เสียงหวานกระซิบข้างหูคนหลับ พลางเขย่าร่างทรงพลังเบาๆ เพื่อปลุกเขาให้หลุดออกจากภวังค์แสนหวานล้ำ “ฮื้อ…เมื่อคืนยังกินผัวไม่อิ่มอีกเหรอทูนหัว แต่ผัวของีบอีกสักสิบนาทีนะ แล้วจะลุกขึ้นไปให้เมียจ๋ากินตับรับอรุณจนหนำใจไปเลย” พ่อหนุ่มกะล่อนวาดแขนแกร่งมาคว้าเอวคอด แล้วพึมพำเสียงอู้อี้เย้าทั้งที่ยังไม่ทันลืมตา   “คนบ้า!” อารดาค้อนจนตาคว่ำ เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้าคนที่กล่าวหาว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม