การจากลาอันแสนเจ็บปวด (30%)

2871 คำ

“จะทำตัวเป็นฮีโร่ทั้งทีทำไมต้องปิดทองหลังพระด้วยวะไอ้เสือ” ทันทีที่ร่างสูงสง่าเดินมาถึงห้องโถงนายแดเนียลก็เอ่ยเป็นเชิงทักลูกชายด้วยน้ำเสียงรื่นรมย์ “ผมไม่อยากให้เธอรู้ตัวจนเกิดความหวาดระแวง และมันอาจจะพลอยทำให้คนร้ายไหวตัวทันด้วยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างมีเหตุผล  “นับว่าฉลาดใช้ได้” ผู้เป็นพ่อพยักหน้าเบาๆ แล้วเอ่ยชมบุตรชาย จากนั้นก็กวักวือให้อีกฝ่ายเข้าไปหา  “ก็ผมเป็นลูกแด๊ดนี่ครับ ก็ต้องฉลาดเหมือนแด๊ดสิ จริงไหมครับ” พ่อหนุ่มกะล่อนเอ่ยสัพยอกแกมเอาใจจนอีกฝ่ายถึงกับคลี่ยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ  “นอกจากฉลาดแล้วยังปากหวานอีกด้วยแฮะ” วาจาที่หลุดออกมาจากปากบิดาทำให้เดเรคหลุดหัวเราะออกมา แล้วเดินมานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับอีกฝ่าย  “คุยอะไรกันอยู่จ๊ะสองพ่อลูก อารมณ์ดีเชียว” มาดามดาเลียเอ่ยถามสองพ่อลูกด้วยน้ำเสียงหวานละมุน ก่อนจะเดินมาทรุดกายลงนั่งแนบข้างสามี   “ก็กำลังคุยเรื่องที่ไอ้ตัวแสบของ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม