(คำเตือน: เนื้อหามีการใช้ความรุนแรงในระดับหนึ่ง)
แขนเรียวเล็กทั้งสองถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะ จูบปราศจากความอ่อนโยนพยายามเข้าไปในโพรงปากนุ่ม จนในที่สุดเสียงร้องขัดขืนก็หายลงไปในลำคอ ลิ้นร้อนเกี่ยวกวัดอย่างดุดันพร้อมกับบีบบังคับให้คนใต้อาณัติยินยอมรับรสจูบหยาบกระด้างจากตัวเอง
เจ้าของร่างบางพยายามดิ้นรนต่อต้านเพราะสัมผัสจากอาทิตย์ตอนนี้มันแตกต่างจากทุกครั้ง เหมือนดังที่เขาได้ประกาศก้องหยามเกียรติเธอไว้ก่อนหน้านี้
“คุณทิต หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ” ยิ่งอาทิตย์ประโลมจูบลงมามากเท่าใดหัวใจโง่งมของมุกรินก็ยิ่งเจ็บปวด ราวกับเข็มนับหมื่น ๆ เล่มทิ่มแทงลงไป
พริบตาเดียว ร่างกายขาวเนียนสมส่วนก็เปลือยเปล่า จากนั้นร่างหนาก็บดเบียดเข้าหาจนแทบจะหลอมรวมเป็นคนเดียวกัน
ฝ่ามือใหญ่ลูบคลำไปตามความเต่งตึงที่เคยมีความสุขในทุกค่ำคืน แต่อาทิตย์ในยามนี้ไม่หลงเหลือแววตาอ่อนโยนให้มุกรินอีกต่อไป
ซ้ำร้ายเขายังเงยหน้าขึ้นมาพ่นคำ
