เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ดวงหน้าที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดก็ชาไปทั้งแถบ หัวใจยับเยินที่ไม่ต่างจากรอยร้าวบนแก้วแทบจะหยุดหายใจลงตรงนั้น
มันเป็นเพียงความบังเอิญหรือผู้หญิงคนนั้นตั้งใจบอกใบ้ให้คนโง่ ๆ อย่างเธอระแคะระคายก่อนที่ความจริงจะปรากฏ
“คุณมุกรินครับ” เสียงเรียกจากผู้ว่าจ้างหนุ่มทำให้มุกรินหลุดออกมาจากภวังค์ความขมขื่น หากแต่เธอก็ไม่อาจจะเก็บสีหน้าเอาไว้ได้มิด
“เอ่อ คือ ดิฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ” มุกรินสะกดกลั้นความรู้สึกขื่นขมเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มหวาน หากแต่ลึก ๆ ในความรู้สึก เธอไม่อาจทนมองฉากหวานระหว่างอาทิตย์กับผู้หญิงคนนั้นได้ เธอจึงเลือกจะเข้าไปหลบมุมร้องไห้ในห้องน้ำ
ทว่าในนาทีที่เธอกำลังจะลุกออกไปจากโต๊ะอาทิตย์ก็หันมาสบตากับเธอเข้าพอดี แต่อาทิตย์ก็เฉยเมยราวกับตัวเธอเป็นอากาศธาตุ เสี้ยวหนึ่งในความโง่งม มุกรินหวังอยากเห็นสีหน้ารู้สึกผิดที่เขาควรจะมีต่อเธอ
แต่เปล่าเลย
นอกจากจะ
