นับจากวันที่คุณประภพไม่ได้อยู่เป็นร่มเงาร่มไทร บรรยากาศภายในบ้านอัครราชก็กลับมาเงียบเหงาดังเดิม อาทิตย์แทบไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน โต๊ะอาหารขนาดใหญ่จึงมีเพียงมุกรินกับภาสกรที่แทบจะไม่มีบทสนทนากัน แต่วันนี้ก็เป็นอีกวันที่สะใภ้หนึ่งเดียวของบ้านไม่ได้ลงมาร่วมโต๊ะอาหารด้วย
“คุณมุกเป็นไงบ้างครับ” ทันทีที่ป้าจันทร์กลับลงมาจากยกอาหารไปให้มุกรินบนห้อง ภาสกรก็เอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ทานข้าวทานยาเสร็จป้าก็ให้นอนเลยค่ะ” ดูจากสีหน้าของหญิงวัยกลางคนภาสกรก็รู้ได้ทันทีว่าโรคไข้หวัดของมุกรินยังน่าเป็นห่วงอยู่
ผู้หญิงที่แต่งเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านอื่น ต้องห่างจากอกคนในครอบครัวกลับต้องมาอยู่เดียวดายไร้คนดูแลในวันที่เจ็บไข้ได้ป่วย พอคิดได้ดังนี้ภาสกรก็ยิ่งรู้สึกโกรธเคืองน้องชายตัวเอง นึกว่าเพื่อเห็นแก่คุณประภพ อาทิตย์จะซื่อสัตย์ต่อมุกรินเพียงคนเดียว นึกว่าที่อาทิตย์ยอมแต่งงานกับมุกรินเพราะมีใจให้ ซึ่งดูเหมือ
