"เฮียถามว่าใครอนุญาตให้เธอโสด !
เสียงทุ้มต่ำของเฮียพีชแฝงความเกรี้ยวกราดพลันดังขึ้น แววตาคมกริบจ้องตรงมายังร่างบางของเหมยหลินอย่างเดือดดาล ร่างสูงยืนขึงตึงเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เหมือนพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ ความเย็นวาบแล่นผ่านบรรยากาศรอบโต๊ะอย่างชัดเจน ราวกับอุณหภูมิร่วงลงทันทีที่เสียงเขาสิ้นสุด
".....ทำไมต้องมีใครอนุญาตด้วยล่ะคะ ก็เหมยโสด จะคุยกับคนอื่นก็ไม่เห็นจะหนักหัวใครนิ"
เหมยหลินเอียงหน้าเล็กน้อย เสียงของเธอเย็นชาแต่มั่นคง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะคลายออกเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่ไม่ได้แฝงความรู้สึกใด นัยน์ตาเรียบเฉยแต่นิ่งลึก ยิ่งตอกย้ำว่าเธอตัดสินใจแน่วแน่แค่ไหน
"เหมยหลิน !!"
เสียงเรียกชื่อเต็ม ๆ แบบไม่มีคำลงท้ายใดจากเฮียพีชยิ่งทำให้บรรยากาศตึงเครียดกว่าเดิม เสียงนั้นเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ หัวใจของใครหลายคนที่อยู่ใกล้โต๊ะคงชะงักไปพร้อมกัน เหมือนลมหายใจรอบตัวหย
