เสียงตลาดตอนย่ำรุ่งคึกคักและวุ่นวายไปด้วยการค้าขาย มีการแย่งชิงลูกค้ากันบ้างตามสมควร หากสินค้าไหนเป็นที่ต้องการมากมายในเวลานั้นจะเกิดการแย่งชิง แม่ค้าส่วนใหญ่ปากร้าย ปากไว เสียงดังก็คงจริง ของที่อยากได้ไม่ได้ก็ด่ากันด้วยความไม่สบอารมณ์ แต่ไม่ได้โกรธเกลียดกันจริงๆ แค่รู้สึกว่าช้ากว่าอีกฝ่ายเลยหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจแค่นั้นเอง เนื่องจากต้องแข่งกันซื้อสินค้ามีคุณภาพ แม้แต่กล้วยของเกษตรกร หลายคนก็มีความสมบูรณ์ไม่เท่ากัน ของใครลูกเล็กผอมหน่อยก็ราคาต่ำ ของใครอวบอ้วนน่ากินก็ราคาสูงตามคุณภาพ
“ข้าวต้มไก่สองถ้วยครับป้าศรี”
“อ้าวกล้วยไข่ มาขายของรึ วันนี้เอาอะไรมาขายล่ะ” ป้าศรีเอ่ยทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มือก็สาละวนกับการตักข้าวต้มให้ลูกค้า เพราะลูกค้า แน่นร้าน
“มาขายส่งมะละกอกับกล้วยครับ”
“ขยันจริงๆ เลยพ่อไข่นี่ เราน่ะโชคดีแค่ไหนละแม่กล้วย ได้พ่อไข่เป็นผัว”ยุวธิดายิ้มหน้าแดง ก่อนจะทำตาปริบๆ ป
