“กับข้าวหน้าตางั้นๆ ไม่เห็นหน้ากินเลย” เขาพิมพ์ตอบกลับไป
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เขตคงยังโกรธหนูนิ่มกับคุณแม่อยู่ หนูนิ่มเข้าใจค่ะ”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว” เขาทำเสียงในลำคอ พิมพ์ตอบกลับไป เงียบกริบ ไม่มีข้อความตอบกลับ คนรอร้อนใจ
“วันนี้ทำอะไรกิน” แกล้งพิมพ์ถาม เขาเองก็ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ แต่ข้อความที่ไม่ตอบกลับมาสักทีทำให้เขาร้อนใจ ทำท่าจะพิมพ์ไปถามซ้ำ แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่ แม้เขาจะอยากรู้มากแค่ไหนก็ตามที
“ของโปรดของพี่เขตค่ะ” แต่ข้อความที่ตอบกลับมาทำให้เขาตื่นเต้นอีกครั้ง
“รู้ด้วยเหรอว่าฉันชอบกินอะไร”
“รู้สิคะ” เธอตอบกลับมา พร้อมสติ๊กเกอร์ยิ้มกว้าง
“อะไรล่ะ” เขาเลียบๆ เคียงๆ ถาม อยากรู้ว่าเธอจะรู้จริงหรือเปล่า
“พี่เขตชอบกินนมจากเต้าอวบๆ ของแม่วัว”
“พี่เขตชอบกินงูเห่าผัดขี้เมา”
“พี่เขตชอบกินหนูนิ่มด้วยค่ะ” เขาตกใจกับประโยคแรกที่อ่าน แต่ประโยคหลังทำให้เขาแยกเขี้ยวเข้าใส่
หน็อย... ต้องกลับไ
