หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
หลังจากที่เรียนเสร็จเรียบร้อย ปราชญ์ก็ขอแยกตัวออกจากเพื่อน แล้วเข้ามานั่งในรถ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเรนนี่ หลังจากวันนั้นที่เธอไปส่งเขาที่โรงแรมเพื่อเอารถ เราทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย มีแต่คุยโทรศัพท์กันเท่านั้น เนื่องจากเขาค่อนข้างยุ่ง งานที่อาจารย์สั่งก็เยอะ เพราะใกล้จะจบแล้ว ทำให้ไม่มีเวลาไปหาหญิงสาวเลย
ปราชญ์นั่งรอสายปลายสายเกือบนาที ปลายสายคนที่เขากดโทรหาก็ไม่ยอมรับเสียที เขาจึงวางโทรศัพท์ลงด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"ทำไมไม่รับสาย หรือมีประชุมกันนะ" เพราะจากที่สังเกตที่คุยกันมาได้หลายวัน เวลาที่หญิงสาวประชุมเธอมักจะปิดโทรศัพท์หรือไม่ก็ปิดเสียง
"งั้นไปหาที่บริษัทดีกว่า" ปราชญ์ตัดสินใจขับรถออกมาไปบริษัทของหญิงสาวที่อยู่ไม่ไกล
ปั้ง!
พอขับมาถึงบริษัทของเรนนี่แล้ว ชายหนุ่มก็ลงมาจากรถที่จอดอยู่บริเวณด้านหน้า พร้อมกับเดินเข้าไปภายในตึก ซึ่งนี่เป็นครั้งที่สอง
