Chapter 12 | ก็ผมเป็นเด็กของพี่จริง ๆ

1703 คำ

เรนนี่ลงจากรถ หลังจากที่มีการ์ดที่อยู่รักษาความปลอดภัยอยู่แถวนั้นเดินมาเปิดให้เธอ "ขอบคุณนะคะ" เธอเอ่ยขอบคุณโดยไม่ลืมที่จะยื่นธนบัตรใบสีม่วงให้กับอีกฝ่ายด้วย "ก็ไหนบอกว่าอยู่แถวนี้" เรนนี่ขยับมองซ้ายมองขวาดู เพราะก่อนหน้านี้ในขณะที่เธอกำลังขับรถมาอยู่นั้น เพื่อนสาวคนสนิทอย่างเชอรีนโทรมาบอกเธอว่ายืนรออยู่ที่หน้าผับ "ยัยเรน" แต่ในตอนที่มองหาอยู่นั้นกลับได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง ซึ่งพอเธอหันหลังกลับมาดูก็พบเพื่อนสาวที่กำลังเดินมาหาแล้วโบกมือให้ "กำลังมองหาเลย" "ขอโทษที พอดีตอนเดินลงมาจากผับสะดุดตากับเด็กคนนึงแล้วรู้สึกถูกใจก็เลยคุยด้วยนิดหน่อยจนลืมว่าต้องมารับแก" "ให้ตายเถอะ เจอคนที่ถูกใจแล้วลืมฉันเลยนะ" หญิงสาวพูดกระแนะกระแหนเพื่อนสาวนิดหน่อย ซึ่งอีกฝ่ายแทนที่จะโกรธแต่กลับยิ้มหัวเราะ "นิดหน่อยเพื่อน" "....." "ไปกันเถอะ ยัยฟ้า ยัยแพทรออยู่" เชอรีนยกมือขึ้นมาคล้องคอเธอ แล้วพาเดินเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม