“ว๊าย!!...นายหัวทำอะไรน่ะ” น้ำมนต์เอ่ยด้วยความตกใจ ก่อนที่ความรู้สึกอื่นมันจะเริ่มคืบคลานเข้ามา
“ก็เธอบอกว่าฉันเหม็น ฉันก็เลยจะให้เธอดมให้แน่ใจไง มาดมใกล้ๆ แบบนี้เลยเป็นไง” นายหัวหนุ่มเอ่ยทีเล่นทีจริง
“ปล่อยเลยค่ะนายหัว อย่ามาแกล้งฉันแบบนี้” น้ำมนต์แสร้งทำเสียงดุให้เขาปล่อยตนเอง
“ไม่ได้แกล้ง บางทีมันอาจจะถึงเวลาแล้วจริงๆ” น้ำเสียงของนายหัวหนุ่มบอกความไม่มั่งคงนัก เขาพยายามข่มความรู้สึกไม่ให้คิดเรื่องเช่นนี้กับเธอ แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ มันทำให้สิ่งที่เขาพยายามทำมาตลอดมันกำลังจะสูญเปล่า
“ถึงเวลาอะไรคะ” น้ำมนต์เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ถึงเวลาแบบนี้ไง” เมื่อกล่าวจบริมฝีปากหยักก็เข้าครอบครองริมฝีปากบางของหญิงสาว น่าแปลกที่น้ำมนต์ไม่ได้มีความรู้สึกรังเกียจเขาแม้แต่น้อย เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของเขา แต่เธอกลับรู้สึกว่ากลิ่นนี้มันปลุกความปรารถนาบางอย่างในตัวขึ้นมา อย่างที่เธอไม่สามารถ
