"ผมเป็นอาจารย์ผู้ช่วยของอาจารย์ธีระ ชื่อขุนพล ยังไงก็...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ :) " สิ้นเสียงทุ้มเอ่ยบอก ฉันมั่นใจเลยว่าฉันไม่ได้คิดไปเอง ใบหน้าหล่อสุภาพของคนที่สวมใส่แว่นอยู่นั้นลอบหันมาแสยะยิ้มมองหน้าฉันด้วยแววตากวนประสาท
อะ...ไอ้ผู้ชายคนนี้!
"เป็นไปได้ไงอะ ไม่เห็นพี่ขุนบอกอะไรฉันเลย" น้ำขิงที่นั่งอยู่ข้างฉันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตกใจไม่ต่างกันกับฉันสักเท่าไร
"..." ฉันก็นิ่งไม่ตอบ ซึ่งนักศึกษาในห้องก็ต่างพากันแสดงความดีใจออกมากับว่าที่อาจารย์ผู้ช่วยคนใหม่ เพราะไม่มีใครอยากที่จะต้องเรียนกับอาจารย์ธีระผู้เข้มดุ ทว่า...จะมีใครนอกจากฉันที่รู้ด้านมืดของอาจารย์ผู้ช่วยคนใหม่ที่ไม่ได้สุภาพอ่อนโยนอย่างที่ภาพลักษณ์ภายนอกแสดงออกมาเลยแม้แต่น้อย
เขาน่ะ โรคจิตตัวพ่อเลยด้วยซ้ำ! แถมยังชอบความรุนแรงยิ่งกว่าอะไร
เพียะ!
'ยิ่งเจ็บสิ ยิ่งดี'
"อึก..." แค่นึกถึงเรื่องพวกนั้น ฉันก็แทบจะหายใจติดขัดขึ้นมา...
